Temat filmu jak najbardziej interesujący - tu akurat nie zgodzę się z opiniami, że naciągany na siłę. Film kuleje z zupełnie innych powodów. Pierwszym z nich jest to, że ten film nie ma żadnej głębi. Wszystko tu jest oczywiste, poprawne a przez to nijakie. Ani napięcie na linii FSL- medycy ani różnice opinii wśród neurologów - wszystko to ledwie zarysowane. Aktorzy drugiego planu bija na głowę aktora, który miał pociągnąć cały film. Byc może to tylko moje zdanie ale Smith nigdy talentem nie błysnął. Mam paść na kolana bo wyuczył się nowego akcentu? Proszę was... Gra Smitha jest zawsze przerysowana, za dużo grymasów, jakiegoś pobudzenia. Kiedy miał dwadzieścia pare lat to nawet to było zabawne - ot taka małpka śmieszy ludzi z ekranu. Kontroluje co prawda swoje zwieracze, niekoniecznie to co robi z twarzą ale jest fajnie bo miało być śmiesznie. Niestety ten sam efekt w wykonaniu podstarzałego aktora jest już nieapetyczny.
Zrobiła się ostatnio taka moda, że jak film porusza jakiś ważny temat to sypie się nagrodami. Dla mnie jest jednak ważne JAK temat został pokazany. Film o chorobie Alzheimera z panią Moore był beznadziejnie słaby ale Aktorka zgarneła za niego Oscara choć miała w dorobku o wiele lepsze role. Widać Smithowi też się uwidziało, że jego film porusza niebo i ziemię wszak dotyczy ogromnej populacji (ten sport uprawia niemal każdy chłopiec w wieku szkolnym). Niestety poziom filmu (tak jak i wspomnianego Still Alice) jest taki, żeby przeciętna, amerykańska gospodyni domowa mogła go pojąć podczas sortowania bielizny do prania. Do tego koniecznie trochę rodzinnych dramatów i sztucznych łez z gliceryny. Porażka. Szkoda dobrego tematu, kompletnie położonego przez Landesmana. Co sie stało z gościem, który zrobił przyzwoity Parkland? Czyżby kolejna ofiara amerykańskiego futbolu?